ŞEHRİ GEZEN DERVİŞ
Bilmezdim, erenler bile severmiş
Deli derler böyle yerde erene.
Güzel diye gönül verilen yermiş,
Yazık bu şehire gönül verene!
Yetmişikibuçuk millet arası,
Kıyamet mi bilmem, nedir burası?
Sevse de olmuyor gönlün durası,
Yazık bu şehire gönül verene!
Bahçesinde gülü yok koklanacak
Garibana tuzak çok aldanacak.
Bir de can burayı cennet sanacak
Yazık bu şehire gönül verene!
Gem’azıya almış gönlümün atı,
Zevk-i safadadır zenginin yatı.
Aldatır insanı şehrin hayatı;
Yazık bu şehire gönül verene!
Kokuda zengindir, gürültüsü bol
Garibe vermezler geçecek bir yol
Haşa zengin Tanrı, fakirler de kul;
Yazık bu şehire gönül verene!
Bütün kötülükler çıkmış meydana
Bir de alkış görmüş zalimden yana
Terketmiş meydanı iyilik ona;
Yazık bu şehire gönül verene!
Deyin ki: İyisi hiç mi bulunmaz?
Gerçi iyi, kötü kıyas olunmaz.
Ah Turabi’m, gayrı burda kalınmaz;
Yazık bu şehire gönül verene! ..
İzmir, Temmuz 1986