Kaydı Kırılan Gölgeme Bir Hitab I Mecazi
Arz
Memleket-i hulya
bakıyor güller yabana
ya sana değmezse gözlerim
gözlerim leyla
….Yaprakta cazibesi toprağın
kinayeli bir hikayedir
düşecek eyvah
tut nefesini
kılıncın duysa da ahı
çağrışımlar kımıldamasın
dinsin hışımlar
depreştirme sancımı
dokunma sakın
kırılır
-duyarsa eğer-
annem duymasın
kalemimi bizzat kırmışım
Bundan gayrı aşılmaz ufuk
diyarı
kefensiz cengaverlerin
gül koklayacak an değil
adıdeğmez deyiver bırak
uğurlama sakın
giderken merhaba
Hatırında mı gölgen
birşey kaldı mı ha
(Eyvah
eyvah atım nerde
Çırpınma boşuna
eskittin gölgeni Abdullah
koptu tufan
kılıçların yalımı
yumuşacık)
….
O neyse yitti o
sihrini kaybetti
hulya dediğin ne ki
bitti o
çocuk
Ah yok
Anne
………..ene
……………….ah
Melek
– kırıldı gölgenin kaydı –
oluş bakiyesi bu
ruh selamı buldu
(Güller kurudu demek
………….kalamam yahu
hu canım gülüm hu…
(Bayezid / İSTANBUL, 1.6.1994)