HÜZÜNLÜ BİR AKŞAM

Dayadı alnıma bıçağı yıllar,
Çizik çizik çizdi garip yüzümü.
Neyleyim yıprattı gönlümü yollar,
Yalana dönderdi gerçek sözümü.

Akşama böyle mi başlayacaktım?
Hüznü ko’mak için içmişken ayık.
Şu aynaya yine hüzünle baktım;
Bu gönül acıya, kedere layık…

(KAYSERİ, 22.09.1987)

Similar Posts

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir